سرافکندگی بزرگ برای تیم ملی والیبال نوجوانان ایران

نمی دونم این چه رسمیه که مجری های ورزشی ما عادت دارن همه چیز رو خوب جلوه بدن، آخه چرا باید بعد از این شکست مفتضحانه بگیم که چیزی از ارزش های تیم ما کم نشده؟

مگر نه اینکه ما دوره گذشته قهرمان جهان شدیم؟

پس منطق من به من میگه که هر عنوانی به غیر از قهرمانی یعنی سرافکندگی، چراکه ما نتونستیم از مقام قهرمانیمون دفاع کنیم!

تازه، این نتیجه (3-2) در صورتی اتفاق افتاده که ما همین تیم صربستان رو در دوره مقدماتی 3-0 شکست داده بودیم !!!

.

.

.

خلاصه حرف برای گفتن زیاده ، اما متأسفانه (برای خودم) و خوشبختانه (برای شماها) دستی برای تایپ کردن ندارم، چراکه از فرط استرس و فشار عصبی آنچنان مشتی به دسته مبل زدم که مچ دست و انگشتام کاملا بی حس بی حس شدن !!!

احتمالا این هم از اثرات منفیه ناسیونالیست بودنه، اگر که از اثرات بیماری روانی نباشه!